.png)
Er is niet meer een wereld denkbaar zonder computers en internet en smartphones. De automatisering heeft in principe ons leven wel makkelijker en eenvoudiger gemaakt, maar persoonlijk vind ik dat we te ver doorschieten, want er is zoveel meer in het leven, namelijk het echte leven! Is de buitenwereld echt minder belangrijk dan uw eigen computer of smartphone? Het geeft toch te denken dat we eenzamer zijn dan ooit tevoren, ondanks dat geen grens meer te ver is. Niet voor niks geeft zelfs een van de drie jongeren tegenwoordig al aan zich regelmatig eenzaam te voelen, eigenlijk toch apart terwijl de hele wereld binnen handbereik is. Blijkbaar is dat toch niet alles.
Van de week gingen we met onze kinderen naar hun school toe om te kijken naar een toneelstukje waar ze zo op hadden geoefend. Ze hadden duidelijk hun best gedaan want het toneelstukje was zeer geslaagd, maar nu komt het. Naast ons zat een "moeder" die praktisch alleen maar naar het scherm van haar smartphone aan het turen was. Ze stuurde lachend WhatsApp-berichten maar naar haar kinderen die meespeelden in het toneelstuk keek ze niet op of om, laat staan lachen. Dat is toch te triest voor woorden beste mensen!
Wat is er nu mooier dan het kijken naar je eigen kinderen? mensen moeten sowieso weer wat meer leren te genieten van de ogenschijnlijk de wat kleinere dingen in het leven. Het leven is al materialistisch genoeg. De hebzucht mag niet de overhand krijgen en daar neigt het wel naar in onze samenleving.
Nog een voorbeeld. Laatst was ik met de kinderen naar een speeltuin bij ons in de buurt. Ik zat naast een dame op een bankje die ook alleen maar geïnteresseerd was in haar smartphone. Ze keek bijna niet een keer naar haar spelende kinderen. Wat is er nou leuker, een mobiele telefoon of je kinderen die leuk aan het spelen zijn? Voor menigeen is dat volgens mij hun smartphone. Toen haar kind nogal raar terechtkwam beneden bij de glijbaan en huilde van de pijn had haar moeder het eerst niet eens in de gaten. Ik moest haar erop attenderen. Dat is toch weglopen voor je eigen verantwoordelijkheid?
Natuurlijk is het hebben van een mobieltje erg handig en in deze tijden zijn ze vrijwel onmisbaar maar we schieten momenteel veel te ver door als je het mij vraagt. Iedereen lijkt wel verslaafd te zijn aan zijn/haar mobieltje. Om de paar minuten gaan die handen weer naar de broekzakken of jaszakken. Waarom kent men geen maat meer? Mijn kinderen mogen een uur per dag op internet en niet langer, tenzij er huiswerk voor school moet worden gedaan. Ouderwets? Nou, dat is dan maar zo. Er zijn nog genoeg andere leuke dingen te doen zoals werken aan je sociale contacten, sporten, leuke hobby's en wat allemaal niet meer. Hoe vaak wordt men in de huiskamer niet afgeblaft omdat men hun smartphone belangrijker vindt dan fysiek aanwezige mensen in de kamer. Iedereen moet dan niet zo zeuren terwijl er wel kan worden gelachen tegen een "dood" scherm. Hoe schrijnend. Menig relatie is al gestrand omdat men de computer/smartphone belangrijker vond dan hun eigen partner. We zijn bezig mummies of robots te worden, onbereikbaar voor alles en iedereen om hen heen, liever non verbaal communicerend via internet of smartphone.
Nog een sprekend voorbeeld. Op verjaardagen en partijen is menigeen liever bezig met zijn/haar smartphone dan deel te nemen aan een gesprek. Erg gezellig kan ik je wel zeggen. Waarom moeten die smartphones altijd en overal altijd zo prominent aanwezig zijn? Het leven is tegenwoordig al zo hectisch en een beetje rust op zijn tijd kan heerlijk zijn dacht ik zo. Er zit ook een aan en uit knop op hoor. Bij ons geen smartphones en geen tv als we eten aan de eettafel. Misschien vinden jullie mij een oude lul en dat moet dan maar. Je hoort er gewoon niet bij als je niet rondloopt met de allernieuwste mobiel. Ook heb ik geen behoefte aan WhatsApp of social media. Ieder zo zijn/haar eigen meug. Ik wil niemand zijn/haar pleziertjes onthouden maar waarom moet je altijd achter de meute aanlopen met de nieuwste ontwikkelingen want anders hoor je er blijkbaar niet bij. dat is helaas de bittere realiteit. Waarom moet je veranderen omdat anderen dat ook doen? dan ben je niet jezelf maar een ander.
Wat vindt u belangrijker? Uw spelend(e) kind(eren), uw partner, familie en vrienden of uw computer/smartphone? Het echte leven is toch veel mooier! We zijn toch geen robots geworden? Waar is de tijd gebleven dat we nog avondvullende gesprekken met elkaar hadden, zonder dat we iedere keer werden gestoord omdat er weer een "belangrijk" bericht is binnengekomen op de smartphone.