.png)
Het stokstaartje is een klein roofdier en is nauw verwant aan de mangoest. Ze zijn momenteel niet een bedreigde diersoort en hoeven dus niet beschermd te worden. Andere benamingen voor een stokstaartje zijn meerkat, aardmannetje en wachter van de woestijn. Ze komen voor in alle delen van de Kalihari (halfwoestijn) in zuidelijk Afrika (Zuid-Afrika, Namibië, Botswana en Angola). Ze leven in groepen tot maximaal 30 dieren en er staan altijd een paar op wacht als de anderen bezig zijn met eten te zoeken. Stokstaartjes eten vooral vlees, zoals spinnen, insecten, hagedissen, duizendpoten, kleine slangen, vogels en knaagdieren. Maar soms eten ze ook wortels, knollen, eieren en zelfs avocado's. Stokstaartjes eten in gevangenschap echter vrijwel alles, zelfs kip, kaas, melk, vruchten en groenten.
Overdag trekken ze er met elkaar op uit om voedsel te zoeken. Als er onraad dreigt maken de stokstaartjes die op wacht staan een fluitend (let op) of blaffend geluid (ren voor je leven). 's Nachts verblijven ze in ondergrondse holen en dat is vaak een oude burcht van grondeekhoorns die ze verder hebben uitgegraven.
Stokstaartjes leven vooral op grote droge vlakten, maar soms ook op rotsachtig terrein in spleten. Hun vacht is grijs, zwart met bruin of bruin met een zilveren glans. Het is verder een slank diertje dat ongeveer 25 tot 35 centimeter groot wordt met een staart van circa 20 centimeter. Ze zijn 500 gram tot ongeveer 1 kilo zwaar. De gangenstelsels waarin ze verblijven bouwen ze steeds verder uit en kan soms wel 15 kilometer in omtrek zijn. Deze enorme gangen bevatten allerlei kamers, van slaapkamers tot kraamkamers en zelfs toiletten. Deze toiletten worden schoongemaakt door mestkevers waarmee ze vaak samen leven. Deze mestkevers rollen iedere dag hun uitwerpselen naar buiten en leggen er hun eitjes in.
De tunnels van stokstaartjes zijn 7 tot 12 centimeter breed en zitten vaak wel drie meter onder de grond verstopt. Als ze boven komen dan blijven ze altijd wel in de buurt van hun holen. Ze moeten alleen oppassen dat hun plaatselijke voedselvoorraad niet opraakt, want dan gaan ze hun heil ergens anders zoeken. Ook moeten ze oppassen dat tijdens overvloedige regenval hun gangenstelsel niet onder water loopt. Ze houden er van om lekker te zonnen. Soms liggen ze dan of ze zitten rechtop op hun achterste met hun kop lekker gericht op de zon. Stokstaartjes spelen ook veel met elkaar, maar na hun tweede levensjaar wordt dat toch allemaal wat minder. Ze kunnen ongeveer 10 jaar oud worden.
Na een jaar zijn stokstaartjes geslachtsrijp en ze krijgen meestal drie jongen per nest. Voor de paring wordt er onstuimig en speels met elkaar gestoeid. De draagtijd bedraagt ongeveer 11 weken. In de vrije natuur worden de jongen geboren in de periode augustus tot maart, want dan is de regenachtige warme periode. En in deze periode is er ook voldoende voedsel te vinden. Een vrouwtje kan wel drie keer per jaar een nestje hebben, want als er genoeg voedsel is wordt het paarseizoen verlengd, zoals bijvoorbeeld in dierentuinen het geval is. Het mannetje en vrouwtje zorgen samen voor de jongen, maar het drinken gebeurt natuurlijk alleen bij hun eigen moeder.