.png)
Na bij diverse werkgevers gewerkt te hebben kwam ik al heel wat jaren geleden terecht bij PostNL, wat toen nog TNT Post was. Ik loop sindsdien als postbezorger mijn postbestelling iedere dag weer met het allergrootste plezier, zelfs bij rot weer, maar de maand december is toch met afstand de meest gezellige maand ondanks de drukte met al die kerstkaarten en pakjes voor de feestdagen. De mensen lijken in deze tijd ineens veel saamhoriger te zijn dan de rest van het jaar. Veel mensen verwachten je toch op een vast moment van de dag. Veel mensen waarderen gelukkig nog wel het fysiek zware werk wat ik doe, bij weer of geen weer.
Elke dag (dinsdag tot en met zaterdag) moeten alle 515 brievenbussen in mijn postwijk wel weer worden gevuld en op daldagen heb ik er nog twee wijken bij. Vlak voor Sinterklaas kreeg ik allemaal Sinterklaasversnaperingen in mijn hand gedrukt, van pepernoten tot chocoladegeld. Toen de kerst begon te naderen en de bundels post steeds groter werden, waren de mensen er voor me. Zo kreeg ik ondermeer een lekkere oliebol in mijn handen gedrukt. Ook vragen ze regelmatig of ik wat te drinken wil, maar daar heb ik vaak geen tijd voor want in deze donkere maanden valt het niet mee om voor het donker klaar te zijn. Elke minuut telt dan. Ik heb heel wat lieve kerstkaarten (soms met inhoud) in de handen gedrukt gekregen met daarin de liefste teksten. Ook kreeg ik soms zelf een enveloppe met een tientje, zonder dat ik daarom vroeg. Ook vraagt men regelmatig of het nog wel lukt met al die kerstdrukte. Iedere dag ben ik wel in voor een praatje, maar niet te lang natuurlijk want de tijd loopt natuurlijk wel door.
De laatste dag voor kerst was het heel druk met de post en bovendien waaide het hard en het regende pijpenstelen. Er waren zelfs diverse containers op straat gewaaid. Er kruisten een paar mijn pad dus zette ik ze keurig neer op de stoep, toen een oude dame de deur open deed en mij gadesloeg. Vervolgens vroeg ze of ik haar container naast haar deur wilde zetten en dat deed ik vanzelfsprekend. Ze bedankte me daarvoor. Ik had de oude dame nog nooit gezien en in al die vervlogen jaren leken de vitrages en gordijnen altijd dicht te zijn, maar schijn bedriegt blijkbaar. De aardige dame vond dat ik altijd keurig en op een vast tijdstip de post bij haar bezorgde. Ze vond dat dat weleens mocht worden beloond. Ze had me dus dag en dag uit jaar in jaar uit gadegeslagen zonder dat ik dat wist. Toen gaf ze me een enveloppe met daarin 20 Euro. Op zulke momenten voel je je gewaardeerd en dat voelt geweldig kan ik je wel zeggen. Het rot weer op die dag was ik plotsklaps vergeten en het gaf me een ultiem kerstgevoel. Het lijkt voor menigeen misschien iets kleins en onbenulligs, maar we moeten die kleine dingen ook weer leren te waarderen in deze materialistische wereld.
Was iedereen altijd maar aardig tegen elkaar en het gaat me heus niet alleen om het geld maar om dat stukje respect en waardering wat je zo'n goed gevoel geeft. Dat is iets waarin het in deze tijd steeds meer aan ontbreekt, helaas!