.png)
De zwarte weduwe (kogelspin) komt in alle werelddelen voor (niet in de Benelux), maar komt oorspronkelijk uit het zuidoosten van de Verenigde Staten in Mexico. Ze leven in tropische en subtropische gebieden. De dichtstbijzijnde landen waar dit dier voorkomt zijn Cyprus, Turkije en Israël. In Zuid-Europa leeft de Europese zwarte weduwe.
Het vrouwtje is veel groter dan het mannetje, inclusief poten tot wel 3,8 centimeter groot. Ze hebben acht poten en twee tasterpoten en een zijdeachtig zwart lichaam. Er zijn diverse soorten zwarte weduwen en afhankelijk van de soort hebben ze diverse felrode tekeningen op het achterlijf. Deze tekening lijkt qua vorm wel wat op een zandloper. Het achterlijk van een mannetje is vanzelfsprekend kleiner (4 keer zo klein) en is fijner getekend.
In de zomer wordt er gepaard en als het mannetje geluk heeft dan komt hij er levend vanaf, maar regelmatig worden ze dan gedood door het veel grotere vrouwtje. Ze eten het mannetje op als ze honger hebben en daar danken ze hun naam aan. Mannetjes weten dat ook en komen veelal alleen op een vrouwtje af als ze heeft gegeten. Na de paring gaan ze ieder weer hun eigen weg (tenminste als het mannetje het weet te overleven).
Het mannetje is polygaam en paart met verschillende vrouwtjes. In de paringstijd spint het mannetje een klein web en bevrucht het web met zijn sperma. Vervolgens gaat het mannetje met het spermapakketje op zoek naar een vrouwtje. Eenmaal een geschikte partner gevonden zal hij baltsen in z'n web en tenslotte het spermapakketje overbrengen op het lichaam van het vrouwtje.
De eitjes worden gelegd in zelf gespinde zakjes (cocon) van zijde. Uit zo'n zakje kunnen wel 400 kleine spinnetjes komen, maar ze overleven het lang niet allemaal, gemiddeld blijven er zo'n 30 in leven. Deze jonge spinnetjes zijn heel snel al zelfstandig, meteen al na de geboorte. Ze laten zich zakken met eigen gesponnen draden en zullen weldra een eigen webje maken. Kleine spinnetjes zijn na een maand of 4 volwassen en leven 1 tot 2 jaar.
Deze spinnen gebruiken hun gif (neurotoxine) om prooien te doden, maar ze zijn zelden dodelijk voor de mens omdat tegengif meestal niet ver weg is. Het gif van deze spin is zo'n 15 keer krachtiger dan dat van een ratelslang. Een druppel is in principe genoeg om een mens te doden.
Een beet van een zwarte weduwe is wel erg pijnlijk en er kunnen binnen een uur spierspasmen en -krampen ontstaan. De huid rondom zo'n beet zal warm aanvoelen, is lichtrood van kleur en is soms iets gezwollen. Een beet voelt aan als een bijensteek en na 24 tot 72 uur zullen de effecten langzaam verdwijnen en zijn na zo'n 12 uur op z'n ergst.
Zwarte weduwen zijn niet agressief en vluchten weg als ze worden gestoord bij hun web. Ze zullen alleen bijten uit zelfverdediging en alleen vrouwtjes hebben een giftige beet.