.png)
Vroeger waren het de postbodes die we overal op straat zagen maar nu zijn het de postbezorgers die de straat bevolken. Vroeger had je maar 1 postbedrijf, maar nu zijn er meerdere concurrerende postbedrijven. Hier volgt mijn verhaal hoe ik als postbezorger de dag ervaar. Vervelend is het nooit en nee, zelfs niet met rot weer.
Van de PTT tot Post NL
Mijn opa (Lammert Wijkstra, helaas overleden) werkte jaren in Leeuwarden bij de PTT als postbode in zo'n prachtig pak met van die mooie koperen knopen. Het leek wel een politieman. Hij had echt aanzien. Men had ontzag voor de postbode. Het was immers een ambtenaar. Er was tijd voor een praatje en voor een bakje koffie bij de klant. Ook moest je maar liefst 2 jaar in de leer om het vak volledig te kunnen beheersen. Het was allemaal nog gemoedelijk. Nu praat ik wel over een tijd terug. De tijden zijn enorm veranderd. Ik heb diverse banen gehad maar had (aangewakkerd door die prachtige verhalen van opa) toch de wens om bezorger te worden bij de post al verklaren sommige mensen mij voor gek. Ik heb diverse malen gesolliciteerd en in 2006 kon ik dan aan de slag als postbezorger bij TNT Post (thans Post NL). Ik heb diverse postwijken in Leeuwarden gelopen maar kreeg uiteindelijk een grote vaste wijk aangewezen met ruim 500 woningen in postcodegebied 26P.
Iedereen kent je
Leeuwarden is een grote stad maar vrijwel iedereen groet mij omdat ik de postbezorger ben van de wijk (al noemen ze je postbode en de werkzaamheden van een postbode zoals sorteren doe ik ook regelmatig). De mensen missen je al als je net wat later bent dan normaal. Ze vragen meteen of er iets aan de hand is. Het klopt echt wat er in de reclames wordt gezegd dat er naar je wordt uitgekeken. Je leert de mensen in de wijk ook kennen en dat is ook handig als je bijvoorbeeld net bent verhuist en niemand kent. Dan ken je vrijwel iedereen. Heel veel mensen vertrouwen mij hun persoonlijke verhalen toe. Vaak is er een lach maar soms is er ook een traan. Ik ben altijd een luisterend oor al gaat het wel ten koste van mijn tijd die je niet meer hebt tegenwoordig. Dat is zo jammer van deze tijd dat alles zo gejaagd is tegenwoordig.
Slecht weer
Afgelopen winter zaten er dagen tussen die wel leken op ware overlevingstochten met die ladingen (natte) sneeuw. De wielen van mijn postkarretje waren zelfs bevroren. Dan komen mensen spontaan naar buiten met hun hartverwarmende reacties, geven je wat drinken, een koekje of een lekkere oliebol. Soms kom ik ook wel even bij de mensen binnen al gaat dat wel ten koste van je tijd wat ik net ook al aangaf. Dan zeggen de mensen dat het toch knap is dat je toch komt en niet tot morgen wacht wat heel soms wel eens voorkomt bij hele extreme weersomstandigheden. In de winter van 2009/2010 moest ik dagen op straat lopen met mijn postkar omdat de stoepen veelal onbegaanbaar waren. 99 % van de mensen reageert dan erg positief en meegaand moet ik zeggen maar er waren ook enkele auto's die de hele tijd toeterden omdat ze er niet of nauwelijks langs konden en bepaald niet leuke handgebaren maakten. Ja, het leven is inderdaad minder tolerant geworden. We zijn altijd in de weer bij wel weer of geen weer. Ook bij zware regenval en harde wind. Je krijgt gelukkig van het grootste gedeelte van de mensen pluimen en respect. Als je goed aangekleed bent met een goed regenpak dan merk je er op het laatst bijna niks meer van.
Topfit
Ik werk 6 dagen per week als postbezorger en neem veel extra werk aan. Maandag (rustige dag) fiets ik door twee complete wijken in de stad (Heechterp/Schieringen) om de post rond te brengen. Nee, ik hoef niet naar de sportschool. Ik ben topfit en trap regelmatig een balletje met mijn kinderen en de rest van de buurt. Soms kom je wel eens een agressieve hond tegen op straat of loert achter de brievenbus wachtend op je hand om de post te kunnen verscheuren of je hand natuurlijk. Het houdt je voortdurend alert. Zo is elke dag weer anders en nooit saai. Ik krijg soms ook wel eens klachten van een verkeerd bezorgde brief. Een foutje maken is menselijk maar in 99 van de 100 gevallen is het toch weer de concurrentie die de fout inging maar mensen denken nog steeds dat er maar 1 postbedrijf is dus vrijwel alle klachten komen onterecht bij ons terecht. Soms kom je ook collega's of concurrent-bezorgers tegen op straat. Dan even snel bijpraten. Soms kom ik echter ook wel eens een postbode tegen die niet groet en me met een scheef hoofd voorbij loopt omdat ze het zo zien dat wij het werk afpakken. Wat moeten we anders dan? Ach ja, het is ook een moeilijke situatie voor ze. Je zal binnenkort maar op straat staan. Maar ik kan er ook niks aan doen.
Bijna dagelijks vragen mensen je om de weg waar ik uitgebreid de tijd voor neem al denkt de baas daar helaas anders over. Sommige mensen zien me liever een deurtje verdergaan en vrezen een boete van het CJIB of een belastingaanslag maar een felicitatiekaart een geboortekaartje of een kerstkaartje daar maak je een ieder gelukkig mee. De decembermaand met die miljoenen kaartjes is toch qua gezelligheid het leukste al zijn het lange dagen. Kinderen vragen altijd om elastiekjes en willen vaak even het karretje duwen alleen roven sommigen als je net de hoek om bent al je elastiekjes weg uit het postkarretje. Er zijn zelfs mensen bij me geweest om te vragen of ik niet voor hen wilde werken. Sorry, ik doe liever dit werk wat iets minder verdient dan de hele dag op kantoor achter de computer met een beter loon. Ieder zijn eigen keuze toch.
Koester de postbezorgers
Ik vind alleen dat het vak als postbezorger niet nog verder moet afzakken dan nu het geval is. Concurrerende postbedrijven pakken allemaal wat post af voor een schandalig loontje. De postbezorgers van Post NL zijn duidelijk herkenbaar aan hun kleding, krijgen fietsvergoeding en krijgen een pensioen. Koester dit met zijn allen alsjeblieft. Ik gun een ieder zijn werk en ook de concurrentie maar eigenlijk is het niet eerlijk. Gelukkig zijn ze momenteel bezig met een betere CAO voor ALLE postbezorgers. Eindelijk, dat werd tijd want het vak verdient het om nooit verloren te gaan. Hierbij een pluim voor alle postbodes en postbezorgers die door weer en wind er altijd voor gaan. Er zal altijd post blijven, misschien wat minder maar de moderne tijd biedt juist ook kansen. Er komen steeds meer pakketten en pakketjes, probeerverpakkingen en noem maar op.