.png)
We kunnen vrijwel allemaal niet meer zonder onze smartphones, computers, tablets, iPad en natuurlijk internet. Onze maatschappij is grotendeels gedigitaliseerd en de maatschappij eist dat ook van ons. Maar het wordt ons eigenlijk opgedrongen en denk bijvoorbeeld ook eens aan ouderen en digibeten die dat allemaal niet willen.
Aan de ene kant is de digitalisering van onze maatschappij natuurlijk een hele mooie uitvinding geweest. De hele wereld is min of meer bereikbaar geworden. Grenzen zijn er niet meer. Maar tegelijkertijd kennen we ons buurman of buurvrouw nog maar amper omdat we steeds meer tijd binnen doorbrengen, anoniem en alleen vergezeld met onze computer of smartphone.
De digitale wereld kent helaas ook een schaduwzijde. Men praat tegenwoordig steeds minder echt face-to-face tegen elkaar, terwijl dat zo belangrijk is. Vrijwel alles gebeurt tegenwoordig blijkbaar op de social media zoals facebook. Men hoeft maar een scheet te laten of het staat alweer op facebook. Men zet massaal kiekjes van hun kinderen op facebook, zich niet afvragend of de kinderen dat zelf wel leuk vinden, want het staat er over 100 jaar nog op. Men zet kiekjes van hun lopende vakantie op Facebook of Instagram, terwijl ze op vakantie zijn. Ze beseffen alleen niet dat alle "vrienden" kunnen meekijken en veel diefstallen worden nu eenmaal gepleegd door bekenden. Zo kun je nog wel uren doorgaan met voorbeelden. Steeds meer jongeren durven of weten al niet eens meer hoe ze zouden moeten bellen bv. naar een officiële instantie. Dat is toch zorgelijk?
Bij vrijwel elk feestje, verjaardag of bijeenkomst voeren de smartphones de boventoon. Men is bij wijze van spreken liever aan het Whatsappen met iemand die naast hem of haar zit dan met hem/haar te praten. Durf je smartphone ook eens weg te leggen of uit te schakelen en ga weer eens "ouderwets' deelnemen aan een gesprek. Dat is wel zo gezellig! Dat is heerlijk rustig en dan kun je ook eens echt ontspannen, zonder stoorzenders. Veel mensen hebben geen idee hoe storend het kan zijn.
Wist je wel dat steeds meer mensen, vooral jongeren, veel slaap tekort komen, omdat ze 's nachts iedere keer weer moeten checken of er een belangrijke berichtje is binnengekomen? Dat is toch geen leven beste mensen? Ouders moeten er ook op toezien dat hun kinderen 's nachts slapen en niet Whatsappen of op andere manieren online bezig zijn, maar de ouders moeten natuurlijk zelf ook het goede voorbeeld geven.
Op scholen en in kantines wordt ook steeds minder gepraat. We communiceren nu veelal op andere manieren. Gaan we het praten op termijn helemaal verleren, net als schrijven met pen en papier? Velen lijken wel te zijn veranderd in zombies. In de huiskamer zien mensen elkaar nauwelijks nog zitten, maar ze kunnen wel lachen en emoties tonen naar een dood scherm. Mensen zijn steeds meer in zichzelf gekeerd. Is dat nu de toekomst beste mensen? De mens lijkt ook wel te veranderen in een robot en straks laten we ons ook maar rondrijden in zo'n zelfrijdende google-auto. Ik moet er zelf niet aan denken, en u?
Heel veel mensen zullen het niet toegeven maar zijn toch echt verslaafd aan hun telefoon. Om de paar minuten wordt de telefoon weer tevoorschijn gehaald om te checken of er weer een superbelangrijk bericht binnen is gekomen. Wanneer zijn we er echt 100% voor elkaar zonder stoorzenders? Vrijwel nooit! Terwijl tijd vrijmaken voor elkaar zo belangrijk is!
Waar is de gezelligheid gebleven of zitten we niet meer te wachten op een echt gesprek met elkaar? Ik wel in ieder geval. Straks worden ouderen verzorgd door een zorgrobot, omdat er steeds minder mensen overblijven in de zorg, terwijl mensen ook graag tijd vrij willen maken voor een goed gesprek.
Je kunt de tijd niet meer terugdraaien en dat hoeft ook niet, maar slaan we momenteel niet een beetje te ver door? We moeten wel normaal blijven doen met z'n allen. Blijft de mensheid centraal staan in deze hectische maatschappij die 24/7 doordraait of nemen de robots (technologie) en de automatisering het steeds verder van ons over? En moeten we dat allemaal wel willen?
Daarom spreekt het artikel van Sherry Turkle mij ook zo aan. Ze heeft ook een boek geschreven, genaamd Reclaiming Conversation, wat dieper op deze materie ingaat. Deze schrijver vindt dat we weer moeten leren om met elkaar te praten zonder telefoon of tablet en dat ben ik roerend met haar eens. U kunt haar artikel ook lezen door op de volgende link te klikken.