.png)
Onze jongste zoon van 6 jaar zat vorig jaar in groep 2 en de voorvallen die daar in de klas hebben plaatsgevonden konden absoluut het daglicht niet verdragen. Voordat hij hier in de klas kwam was hij overdag droog en omdat het op z'n zachtst gezegd niet boterde tussen hem en juf veranderde hij langzaam van een vrolijke spontane jongen naar een hele onzekere jongen die elke dag met meer lood in de schoenen naar school ging en er niet tegen kon als hij iets verkeerds had gedaan. Als wij hem vermanend toespraken dacht hij natuurlijk aan juf en dan klapte hij helemaal dicht. We kunnen onszelf achteraf wel voor de kop slaan dat wij onze zoon weer naar school stuurden als hij weer eens zei: "Ik wil niet naar school. Ik wil niet naar juf". Dan was hij regelmatig overstuur. Er vond geestelijke en lichamelijke mishandeling plaats. Hadden we de signalen maar eerder opgepakt, zucht....
Onze zoon onderging het allemaal elke dag weer en het werd langzaam een steeds grotere martelgang. Ook sliep hij regelmatig slecht, had hij nachtmerries en begon hij ineens te schreeuwen. Gelukkig had hij ook weleens een andere juf en dan speelde dit probleem totaal niet. Dat waren volgens onze zoon gewoon lieve juffen.
We hebben meerdere gesprekken gehad met juf, maar ze is lange tijd niet serieus omgegaan met het plasprobleem in de klas, waar ze zelf de oorzaak van was. Het is een juf van de oude stempel, die haar mening stevig laat gelden. Ze had beter al met pensioen kunnen gaan. Ze is er ook niet vies van om in een arm te knijpen. Hij is weer nat geworden bij haar in de klas door alle stress en hij mocht hele lange tijd pas naar de wc als het haar uitkwam. Pas aan het eind van het jaar toen de boel bijna escaleerde mocht hij onder de les gaan plassen, maar toen was het leed al geleden en nog steeds had ze niet in de gaten dat het door haar dwingende manier van handelen ging.
We zijn tijdenlang met hem naar doktoren en specialisten geweest zoals de bekkenbodemtherapeut en de fysiotherapeut, want zijn kuiten waren te kort en dat kan plasproblemen opleveren. Door bepaalde oefeningen telkens te herhalen, moest hij leren om beter zijn plas op te houden, maar dit ging pas beter in groep 3. Deze oefeningen hebben we thuis maandenlang keer op keer geoefend. En juf ondertussen telkens maar zeuren dat onze zoon weer weg moest naar een specialist, waar zij zelf de veroorzaker van was. Hij werd ook te kakken gezet bij zijn klasgenootjes. Dan zei ze in de klas terwijl iedereen zag: "Lekker hè een natte broek"! Heel lang, te lang hebben we juf het voordeel van de twijfel gegeven, totdat de bom barstte. De tandarts vond namelijk abnormale gaatjes op ongebruikelijke plaatsen in zijn gebit. Dat kwam omdat hij hamsterde op school tijdens het brood eten en al het brood verzamelde in zijn wangen. Hij zag namelijk dat klasgenootjes die niet snel genoeg aten in de hoek verder moesten eten terwijl de les weer werd hervat. Dat doet hij soms nu nog tijdens het eten en dan moeten wij hem weer stimuleren om verder te eten. Onze tandarts noemt het gewoon kindermishandeling, wat het natuurlijk ook is.
We eisten een gesprek met de directeur en hij nam het eerst op voor juf. Het was de beste juf van de school en er zijn nooit problemen. Wij weten wel beter, want meer ouders hebben problemen met haar gehad. We hadden veel eerder moet komen, want dan hadden we er iets aan kunnen doen, luidde de conclusie van de directeur. Juf heeft echter gewoon toegegeven onze zoon niet te mogen, terwijl we in principe nooit klagen, wat later werd gebagatelliseerd door de directeur. We vroegen haar of ze onze zoon niet mocht en ze gaf het gewoon toe. Je moet toch altijd professioneel blijven ook al mag je iemand niet en dat mag je al helemaal niet laten blijken. Juf had zelf onze zoon ook kunnen laten overplaatsen naar een andere klas, maar dat heeft ze nagelaten.
Het eerste gesprek met de directeur, waar dus juf ook bij was, was dus totaal niet bevredigend. We eisten nog een gesprek, nu zonder juf en toen werd er voor ons gevoel beter naar ons geluisterd. De laatste twee weken bleef onze zoon, met goedkeuring van de directeur, thuis en ging alleen naar school als hij een andere juf had. Alleen de laatste dag had hij de betreffende juf omdat ze toen gingen uitglijden naar groep 3. Toen had onze zoon ineens "per ongeluk" een blauw plek op zijn hoofd. Onze andere dochter die daar ook op school zit in groep 8 heeft dat zien gebeuren. Juf schijnt over hem heen te zijn gevallen. Dat kan natuurlijk, maar hij heeft geen sorry gehoord en er is gewoon te veel gebeurt in dat schooljaar. Onze zoon is in groep 2 in ontwikkeling eerder achteruit gegaan dan vooruit en juf had aan de bel moeten trekken, maar school lacht het een beetje weg en vindt dat wij eerder aan de bel hadden moeten trekken. Dat is nogal gemakkelijk in onze ogen. Je brengt je kinderen toch in goed vertrouwen naar school? Het is nogal een stap en wij zijn helemaal geen klagers. Achteraf vinden wij ook dat we veel eerder actie hadden moeten nemen, vooral voor onze zoon, maar je wilt het gewoon niet geloven dat zulke dingen gebeuren.
In de zomervakantie wilden we het even laten bezinken, al lukte dat maar half. Onze zoon zit nu in groep 3 bij de liefste juf van de school en dat heeft hij absoluut verdient. De juf heeft vorig schooljaar, als laatste stunt, al zijn vriendjes naar een andere groep 3 laten gaan, omdat dat audio didactisch beter verantwoord zou zijn. Nou, wij weten wel beter. En dat terwijl we door hadden moeten geven bij wie hij graag in de klas wilde komen, maar juf ontkent dit natuurlijk weer! Ondanks dat hij nu opleeft, en weer droog is, heeft hij nog geen echte vriendjes al zal dat vast nog wel komen. We hebben kort geleden voor het eerst weer een twinkeling gezien in zijn ogen. Hij zwemt nu ook door het gat tijdens het zwemmen, omdat hij het plezier weer heeft teruggevonden in het leven. Binnenkort mag hij afzwemmen voor diploma A, maar dat zag er lange tijd niet naar uit, want zijn zelfvertrouwen was tot een bedenkelijk dieptepunt gedaald.
Afgelopen schooljaar was dan ook een emotioneel zwaar jaar voor ons allemaal. Na de zomervakantie hebben we de directeur gevraagd (eventueel in overleg met de boven schoolse directeur) een brief op te stellen dat hij nooit, maar dan ook nooit meer iets te maken krijgt met deze juf, ook niet als invaller. Dan kunnen we het helemaal afsluiten, maar het eerste half jaar is al bijna voorbij en deze brief laat nog steeds op zich wachten. Een keer pakte de directeur me tijdens het voorbij lopen bij de schouder en zei: "We zijn er mee bezig hoor"! Gelukkig hadden we deze week een afspraak met de schoolarts en we hebben het hele verhaal uitvoerig verteld. Zelfs de schoolarts moest het allemaal even verwerken en ze zal contact opzoeken met de directeur van de school, want ze schrok zichtbaar van ons verhaal.
Onze zoon is in het nieuwe school gelukkig weer helemaal opgebloeid en we hopen zoiets nooit meer mee te maken. Nu is het wachten op de verlossende brief. We hebben in de brief ook gevraagd of juf ook ter verantwoording is geroepen. Het is wel gebleken dat juf problemen heeft met kinderen met een bepaalde gebruiksaanwijzing. Die vindt ze gewoon maar lastig. Is het normaal dat hij om 14 uur regelmatig met een natte luier en kleren op het schoolplein stond, als we hem ophaalden van school? Het is allemaal gewoon te veel om op te noemen. Deze juf mag wel rap worden bijgeschoold, maar eigenlijk is ze niet geschikt voor deze functie, want ze houdt er hele onorthodoxe methodes op na.
Voor onze zoon is het helaas te laat, maar als we hier maar een kind voor zouden kunnen behoeden, dan is dat het al waard. Onze taak zit er op als er niet nog meer kinderen de dupe worden van de streken van deze juf, maar voorlopig zien we haar nog steeds voorbij lopen met een nieuwe lichting kinderen van groep 2. Ze moeten allemaal hand in hand op het schoolplein achter haar aan lopen. Zo lopen ze naar de ouders en als ze een centimeter uit de pas lopen dan krijgen ze meteen een uitbrander van juf, terwijl ze minzaam lachend ons voorbij loopt, zucht.....!