.png)
Iedereen die kinderen in huis heeft of heeft gehad heeft vast wel van die mooie anekdotes of kinderopmerkingen onthouden van vroeger. De ene opmerking is vast nog mooier dan de ander, maar normaal gesproken vergeet je na verloop van tijd 9 van de 10 opmerkingen en dat is toch zonde te noemen. Ik schrijf deze anekdotes altijd meteen op in een boekje, want de meeste vergeet je na verloop van tijd zomaar weer. We hebben drie kinderen en ik houd dus drie boekwerkjes bij door zo nu en dan als er iets opmerkelijks heeft plaatsgevonden dit meteen op te schrijven. Zo zijn er ongemerkt al honderden bladzijdes volgeschreven en het zijn prachtige boekwerken geworden al zijn ze natuurlijk nog bepaald niet af. Door al die grappige onschuldige kinderopmerkingen kun je toch maar mooi met je mond vol tanden staan. Denk hierbij bijvoorbeeld aan opmerkingen over het verhaal van de bloemetjes en bijtjes, want kinderen nemen vaak bepaald niet een blad voor de mond. Maar vandaag ging het over iets anders, namelijk over grondverf.
Ik was buiten aan de gevel planken in de grondverf aan het zetten toen onze kinderen ondertussen thuiskwamen van school. Toen zei mijn dochter ineens spontaan "Wat ben je aan het doen pap?". Ik vertelde haar dat ik de planken in de grondverf zette. Ik zag gelijk een vragende blik in haar ogen en dat zag ik gelijk. Toen wilde ik haar vertellen dat door de grondverf de aflak beter blijft zitten, maar ik zag dat ze het niet helemaal snapte of beter gezegd helemaal niet snapte. "Maar pap, hoeft grondverf dan niet op de grond gesmeerd te worden?" Ja, en daar sta je dan met je goedbedoelde commentaar. Want het is toch ook zo dat muurverf op de muren moet worden gesmeerd, of niet dan? Ik heb nog een poging gedaan om het haar duidelijk te maken maar ik kreeg het haar totaal niet aan het verstand, want die vertwijfelende blikken zeggen meer dan duizend woorden nietwaar? Over een paar jaar maar weer een keer proberen. En nu maar snel met de aflak eroverheen.