.png)
De jachtluipaard is het snelste dier hier op aarde en kan in de sprint wel meer dan 110 kilometer per uur halen, maar zo'n snelle sprint kan hij maar een halve minuut volhouden. Ze kunnen bovendien net zo snel optrekken als een behoorlijk snelle sportwagen. Tijdens de sprint vliegt hij bijna letterlijk over de vlakte. Meer dan de helft van de sprinttijd zijn alle vier poten los van de grond. Door zijn enorme sprintvermogen kan hij eerder tot de aanval overgaan dan andere rovers zoals leeuwen en tijgers.
Een jachtluipaard wordt ook wel cheeta genoemd. Zoals zoveel dieren wordt het jachtluipaard ook steeds verder teruggedrongen en daarom staan ze nu ook vermeld als kwetsbaar. Dit prachtige katachtige roofdier komt thans alleen nog voor in delen van Afrika en in Iran en leeft op de savanne. Hij heeft een lenige lichaamsbouw, een in verhouding kleine kop en in verhouding vrij lange poten.
Door deze unieke lichaamsbouw alsmede door zijn krachtige longen is hij een uitstekende sprinter en hij maakt vooral jacht op hazen, vogels, jonge knobbelzwijnen en op hoefdieren zoals gazelles en kleine antilopen. En door zijn lange staart verliest hij tijdens de jacht niet zijn evenwicht. Tijdens de jacht nadert hij zijn prooi tot op ongeveer 10 tot 30 meter totdat hij tot de aanval overgaat. Zo'n aanvalspoging duurt meestal ongeveer 20 seconden en nooit langer dan een minuut. Na zo'n achtervolging moet hij zeker een half uur rusten om oververhitting (lichaamstemperatuur) te voorkomen.
Een jachtluipaard is weliswaar erg snel, maar kan zijn prooi met zijn kaken niet in een beet doden. Ze jagen meestal niet in de volle zon omdat het dan te warm is, maar vooral tijdens de schemering. Hun leefgebied zijn vooral grasvelden, alleen hebben de mannetjes een groter territorium dan de vrouwtjes. De taak van de mannetjes is namelijk om vrouwtjes te lokken naar hun territorium, met als taak om te zorgen voor nageslacht.
Iedere groep mannetjes bewaakt hun eigen territorium, meestal vier of vijf mannetjes en ze bakenen hun territorium af met urine. Als er een vreemd mannetje in een territorium komt dan wordt het vechten geblazen, soms zelfs tot de dood erop volgt.
Jachtluipaarden zijn gemiddeld zo'n 50 kilo zwaar en ze kunnen zo'n 12 jaar oud worden. Ze worden niet zelden verward met luipaarden (panters) en jaguars, maar er zijn duidelijke verschillen. Qua lichaamsbouw zijn jachtluipaarden veel ranker en slanker gebouwd en daarom kunnen ze zo hard rennen. Je kunt ze ook herkennen aan hun zwarte ronde vlekken op hun ruwharige vacht.
Een vrouwtje geeft met geurstoffen aan dat ze bereid is om te gaan paren. Als een mannetje die geur heeft geroken dan gaan ze communiceren met bepaalde geluiden. Na de paring gaat het mannetje weer zijn eigen weg. De paring kan plaatsvinden in alle jaargetijden, dus niet alleen in de lente. De zwangerschap duurt circa drie maanden en dan worden er minimaal 1 tot maximaal 8 welpen geboren, maar meestal zijn het er 3 of 4. Het vrouwtje zal ongeveer 20 maanden zorg dragen voor haar jongen, totdat het tijd is om hun eigen weg te gaan. Vrouwtjes leven altijd alleen, tenzij er dus jongen in het spel zijn. Ze hoeven ook niet hun territorium te verdedigen, maar laten dat over aan de mannetjes. Lastpakken voor jachtluipaarden zijn leeuwen en hyena's. Hyena's pakken regelmatig prooien af van jachtluipaarden door ze in groepsverband al jankend te omsingelen. Ook doden ze weleens hun jongen.