.png)
Hoogleraar kinderbescherming Wim Slot deed in 2002 een onderzoek naar het welbevinden omtrent kinderen die onder toezicht waren gesteld. Destijds zijn daar schokkende cijfers over naar buiten gekomen. 2 jaar later waren 28% van de kinderen er op vooruit gegaan, met 38% ging het nog net zo goed/slecht en bij 33% van de betreffende kinderen ging het juist slechter.
Uitslag nieuwe werkwijze laat een eenzijdig beeld zien
De uitslag van dit onderzoek deed toen een boel discussies opwaaien en al snel werd er een betere nieuwe werkwijze geïntroduceerd. Het lijkt wel enig succes te hebben, want de ondertoezichtstelling liet zien dat dit systeem minder tijd in beslag nam dan voorheen het geval was. Dit kwam naar voren uit een onderzoek uit 2010. Maar is dit niet slechts de ene kant van de medaille? Deze bewuste ouders worden nu sneller weer geschikt bevonden om weer voor hun kinderen te zorgen, maar is dat ook zo? En bovendien laat het nieuwe onderzoek ook niet zien hoe het met de kinderen zelf gaat, en dat is toch ook niet geheel onbelangrijk.
`Onveilig gedesorganiseerde gehechtheid` met hun verzorger
Veel kinderen hebben duidelijk problemen die te signaleren zijn als ze in een instelling worden geplaatst. 73% van deze kinderen hebben een `onveilig gedesorganiseerde gehechtheid` met hun verzorger, terwijl in een gewone thuissituatie slechts 15% van de kinderen hier last van heeft. De kinderen die hier last van hebben missen een basisvertrouwen in anderen met alle risico´s van dien op gedragsproblemen later.
Verloop onder de verzorgers is groot en er wordt gewerkt in ploegendiensten
Kinderen die in tehuizen opgroeien zoeken troost bij hun verzorgers. Zo leren ze zich te hechten en zich toch veilig te voelen in deze wereld, maar hiervoor is wel een stabiele relatie nodig met hun verzorger, maar daar ontbreekt het nu nog vaak aan. Er is een groot verloop onder de verzorgers en de ploegendiensten helpen hierin ook bepaald niet mee. Leeft u zich maar eens in in een kind die het al moeilijk heeft en ook nog eens continue afscheid moet nemen van zijn/haar verzorgers, en telkens weer een nieuwe vertrouwensband moet opbouwen. Dat schept ook geen vertrouwen.
Te weinig individueel contact met het kind
De tijd die een verzorger heeft voor het betreffende kind wordt nog veel te weinig individueel besteed. Nog steeds zie je veel te vaak grote groepen kinderen die samen wonen. Hierdoor is er vrijwel geen tijd voor een praatsessie met het kind, even een knuffel of samen uitgebreid spelen. Dat is eigenlijk best wel jammer, want dit is zo belangrijk.
Structurele verwaarlozing
Eigenlijk wordt een kind wat in een instelling is geplaatst structureel verwaarloost. Niet meer en niet minder. Schokkend, maar het is wel de keiharde realiteit. De ontwikkeling van deze kinderen laat hierdoor dan ook vaak te wensen over. Zo presteren vaak nog slechter dan als ze thuis waren blijven wonen met hun ouders met wat voor problematiek dan ook, zoals mishandeling.
Kinderen zijn in pleeggezinnen vaak beter af
Kinderen moeten zich kunnen hechten aan 1 of hooguit enkele verzorgers. Dat is nu wel duidelijk. Kinderen die in pleeggezinnen worden geplaatst zijn vaak beter af, mits de stabiliteit daar wel aanwezig is natuurlijk. In deze situatie kan het natuurlijk ook niet de bedoeling zijn dat het kind telkens weer wordt overgeplaatst naar een ander pleeggezin. Dan krijg je weer dezelfde problematiek. Het contact met het vorige pleeggezin wordt dan verplicht geheel verbroken. Het bewuste kind heeft dan een gevoel van een diep verlies. Dat doe je een kind toch niet aan. Sommige gevallen neigen bijna naar een vorm van kindermishandeling, en dat kan toch niet de bedoeling zijn.
Nieuw wetsvoorstel
Gelukkig ligt er nu een nieuw wetsvoorstel in de Eerste kamer en hopelijk zal dat snel tot verbeteringen leiden. Deze wet zal het mogelijk moeten maken om sneller een structurele oplossing voor het kind te vinden. Daar is het kind bij gebaat. De directe omgeving van de ouders zal dan ook meer bij het gezin worden betrokken met als doel om zoveel mogelijk uithuisplaatsingen te voorkomen. Een nobel streven en nu maar hopen dat deze wet snel van kracht wordt.