.png)
Vooropgesteld, ik en ons hele gezin telt alleen maar dierenvrienden, maar wat me laatst overkwam was toch echt opmerkelijk te noemen en achteraf toch ook wel grappig. Ik was met onze kleine Thomas van 5 jaar in het stadspark de Prinsentuin hier in de stad aan het rondwandelen en er naderde ons van de andere kant een mevrouw met een enorme hond, het leek wel een type Sint Bernard hond. Hij leek zo op het eerste gezicht behoorlijk onverzorgd, maar bleef het daar maar bij, maar daar moesten we op dat moment nog achter komen. Vlak voor ons ging hij even een tel liggen op de grond en aan alle kanten aan zijn snuit hing kwijl en het droop ook gewoon op de grond. Toen de hond verder liep was de grond gewoon helemaal nat geworden van het kwijl. Het was gewoon te vies voor woorden, maar dat had ik beter voor mezelf kunnen houden. Ik zei tegen Thomas dat hij de hond maar niet moest gaan aaien, omdat het er nu eenmaal niet zo aanlokkelijk uitzag. Onze kinderen lopen namelijk vaak nogal snel op dieren af. Maar toen kwam het tot een woordenwisseling!
Mevrouw hoorde mijn opmerking namelijk en zei op kwade toon dat onze kinderen vast ook niet altijd schoon zijn. Toen zei ik dat mijn kinderen niet lopen met allemaal kwijl wat uit hun mond druipt. Het klonk misschien op dat moment niet zo tactisch en niet zo netjes, maar het is natuurlijk niks anders dan de waarheid. Hevig mopperend liep mevrouw maar weer verder. We hebben echt wat met dieren in het algemeen en misschien was mijn opmerking niet het meest tactvol, maar was nu eenmaal te goor voor woorden. We zijn hier thuis allemaal gek op dieren en we zouden ook voor dieren opkomen als het zou moeten, maar dit vonden we echt te vies voor woorden. Ik had beter mijn woorden in kunnen slikken, maar helaas, het was al te laat! De volgende keer dus er maar met een ruime boog omheen lopen!