.png)
Vroeger kregen kinderen op hun verjaardag of op pakjesavond hooguit een of enkele cadeaus maar nu lijkt niks meer te gek. Deze verwennerij heeft helaas ook een keerzijde. Naast materiële verwennerij zijn er ook pedagogisch verwende kinderen en affectief verwende kinderen.
Materiële verwennerij
Veel kinderen hebben een (spel)computer op hun kamer, of een tv. Ze willen graag rondlopen in dure merkkleding en willen telkens de nieuwste smartphone. En als ze het niet hebben vragen ze er wel om, maar dan is het natuurlijk aan de ouders om hier grenzen aan te stellen. Dit zijn kinderen die materieel (te veel) worden verwend. Uit onderzoek is gebleken dat deze kinderen later minder goed met geld om kunnen gaan. Ze vinden dat ze overal recht op houden, maar dan moet je wel geld hebben natuurlijk. En een schuld is zomaar gemaakt, en tegenwoordig al helemaal met al die verleidingen.
Pedagogisch verwende kinderen
Er is ook een categorie pedagogisch verwende kinderen. De ouders van deze kinderen grijpen niet in, zelfs niet als het kind ver over de spreekwoordelijke grens gaat. Er wordt dus geen duidelijke grens gesteld door de ouders. Deze kinderen dulden vaak geen autoriteit, en ze hebben vaak niet zo'n prettig ego en vertonen vreemdsoortig gedrag, waardoor andere kinderen vaak ook niet met ze willen omgaan.
Affectieve verwennerij
Bij affectieve verwennerij wordt het kind overstelpt met liefde en aandacht. Men wil het kind te veel beschermen voor de grote boze buitenwereld en wil het kind maar al te graag uit de wind houden. Deze kinderen hebben het later vaak moeilijk om te slagen in het leven. Deze kinderen zijn het namelijk totaal niet gewend om zelfstandig in het leven te staan. Hierdoor kunnen ze ook vaak slecht voor zichzelf opkomen.
Gelijkwaardige relatie ouder(s) en kind
Ook is er nog te vaak een gelijkwaardige relatie tussen ouders en kind. Een kind als een vriend/in zien is echt niet de goede verhouding. Deze kinderen worden ook veel te vaak verwend. Dit komt vaak ook door een stukje schuldgevoel van de ouders, omdat ze er vaak niet zijn vanwege het werk. Het kind wat overdag op de opvang heeft gezeten, en pas aan het eind van de dag wordt opgehaald komt thuis met de ouders, en deze paar uurtjes wil men het gezellig hebben met elkaar maar een echte discussie blijft te vaak achterwege.
Vaak hebben de ouders dit zelf niet eens in de gaten, maar dit gedrag sluipt er gewoon in. Deze ouders willen het goed doen, misschien wel te goed want de uitvoering laat dus nog weleens te wensen over. Misschien kunt u een paar uurtjes in de week minder gaan werken als de financiën het toelaten, zodat men wat meer tijd heeft voor elkaar. Wanneer heeft u voor het laatst een goed waardevol gesprek gevoerd met uw kind?