.png)
De aarde bestaat nu al zo'n 4600 miljoen jaar en het uiterlijk is zeker meer dan een keer veranderd. Hoe oud de aarde ook is, het heelal was al stokoud toen de aarde ontstond. Alle interessante informatie van de geschiedenis van de aarde vindt u in dit artikel.
4600 miljoen jaar geleden
Wat de mensheid nu al zo lang bezighoudt is hoe onze aarde nu eigenlijk is ontstaan. Het is een blauwe bol in het zo onmetelijk grote zwarte heelal. We kunnen op aarde mede overleven omdat we zo rijkelijk zijn bedeeld met water. Maar onze aarde was niet altijd zo. De aarde bestaat nu ongeveer 4600 miljoen jaar en het uiterlijk ervan is al meer dan een keer veranderd. Toen de aarde ontstond is natuurlijk het meeste veranderd. In deze beginperiode was de aarde nog niet een vast lichaam maar een stofwolk. En deze stofwolk was weer een onderdeel van een nog veel grotere stofwolk, van waaruit ook alle andere planeten zijn ontstaan.
Voordat de aarde ontstond
Ook toen de aarde ontstond was het heelal al stokoud. Toen ook al explodeerden van tijd tot tijd sterren aan de hemel wat een ontzaglijk hoeveelheid stof tot gevolg had. Deze langzaam roterende stofwolk is het oermateriaal van waaruit de aarde en de zon gemaakt zijn. Deze stofwolk bestond vooral uit het chemische element waterstof, maar alle andere chemische elementen die de gesteenten en het luchtomhulsel vormen kwamen in mindere mate ook hierin voor. Deze chemische stoffen komen nu ook nog voor en zijn stoffen als zuurstof, stikstof, goud, uranium, zwavel, aluminium, stikstof, koolstof, ijzer, silicium enzovoort.
Rondzwevende stofwolk
Wat we echter nu nog steeds niet weten is hoelang deze stofwolk nu eigenlijk rondzweefde door het immense heelal en waarom het zich samenbalde op bepaalde plaatsen. Misschien kwam het door drukgolven van een in de buurt exploderende ster. Wat de reden ook is, in ieder geval kwamen de stofdeeltjes van de wolk steeds verder nader tot elkaar en gingen ze naarmate de tijd verstreek steeds sneller roteren. Daardoor veranderde de stofwolk langzaam maar zeker in een stofschijf. De stofdeeltjes raakten elkaar tenslotte en koekten aan elkaar vast. De meeste stofdeeltjes verzamelden zich echter in de kern van de stofwolk en koekten hier samen. Hier ontstond een enorme gigantische bol die in het centrum een enorme hitte en hoge druk tot gevolg had. Deze druk zorgde ervoor dat de waterstofatomen heel dicht op elkaar werden gedrukt. In deze enorme hitte begonnen ze met elkaar te versmelten. Dit wordt met een moeilijk woord ook wel kernfusie genoemd. Hierbij komt een enorme hoeveelheid energie vrij waarbij de gehele bal begint te gloeien. De zon scheen nu ook voor de eerste keer. Niet alle stofdeeltjes hadden zich in deze zonnebol verzameld. Een deel van deze stofdeeltjes vormden weer andere bollen, die als planeten on de zon heen draaien en zo dus ook licht en warmte krijgen. Mercurius draait het dichtst om de zon, vervolgens komt Venus, de aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus en Neptunus.
De aarde was eerst een witte, gloeiende bal
De stofdeeltjes die nader tot elkaar komen om een planeet te vormen veroorzaken een heleboel hitte en het materiaal smolt. De aarde was daarom in de beginfase een witte, gloeiende bal van kokend heet, vloeibaar gesteente. Door de zwaartekracht werden de diverse bestanddelen van de aarde naar gewicht gesorteerd. Zo zonken de zwaarste delen zoals ijzer naar de kern van de aarde. Daarop kwamen de lichtere gesteentes te liggen. En hierboven wapperde een gasomhulsel dat voor een groot deel bestond uit waterdamp en verbindingen daarvan met stikstof (ammoniak) en koolstof (methaan). Later kwamen hier nog gassen bij als koolstofmonoxide, koolstofdioxide, chloor- en zwavelverbindingen en stikstof, want deze gassen kwamen vrij bij vulkaanuitbarstingen die de wereld zo nu en dan teisteren.
Afkoeling van de aarde
Het zou vele miljoenen jaren duren voordat de aarde wat was afgekoeld. Heel langzaam gingen de gesteentes stollen die aan de aardoppervlakte lagen. Later verdichtte de waterdamp en werd vloeibaar water. Dit water viel duizenden jaren naar beneden in de vorm van regen om uiteindelijk zeeën en oceanen te kunnen creëren in de diepere delen van de aarde. De hoger gelegen delen van de aarde was het begin van onze continenten. Rond deze tijd ontstonden ook de eerste bacteriegrote levende wezens, maar de wetenschap kan dit nog niet geheel verklaren. Ze gebruikten de bestanddelen van de oeratmosfeer en de gesteenten om te kunnen overleven. Maar het kwam ze vooral ten goede dat onze planeet over zoveel water beschikte en nog steeds beschikt.