.png)
Onze maatschappij wordt steeds hectischer waarbij alles steeds vluchtiger en haastiger (b)lijkt te verlopen. Persoonlijk contact lijkt steeds meer van ondergeschikt belang, maar jawel, er zijn ook nog mensen die echt persoonlijke contacten nog wel weten te waarderen. Dan heb ik het niet over al die nutteloze berichtjes op de social media of apps, want dat is in mijn ogen juist niet sociaal bezig zijn. Men is er vaak uren per dag mee bezig, terwijl de mensen in de eigen huiskamer amper worden aangekeken, en vaak eerder worden afgesnauwd, kortom lekker social voor je eigen gezin! Dan zijn we inderdaad lekker sociaal bezig, beste mensen. Uw smartphone kan ook uit, beste dames en heren!
Geniet ook van de kleine ogenschijnlijk onbelangrijke dingen in het leven
Bij menig verjaardag lijkt bij velen hun smartphone belangrijker te zijn dan gezellig mee te praten. Waarom moeten we altijd bereikbaar zijn? Waarom gaan om de paar minuten bij velen, vooral de jongeren, alweer hun handen richting hun broekzakken om te kijken of ze alweer een belangrijk berichtje hebben gekregen? Waarom mogen anderen altijd meegenieten? Het lijkt soms wel dwangmatig gedrag. Velen zijn ook drukker bezig met hun smartphone dan daadwerkelijk te letten op het verkeer. Dit zie je niet alleen in de auto maar net zo vaak ook op de fiets.. Levensgevaarlijk als je het mij vraagt. Hoe vaak zie je niet ouders lopen met hun kind(eren) en totaal verdiept zijn in hun smartphone, dat ze hun eigen kind niet eens meer zien staan. Wat is nu leuker om te zien, uw eigen spelend kind of zo'n "dood" scherm? We moeten weer leren genieten van de ogenschijnlijk kleine dingen in het leven, maar die net zo goed waardevol zijn, misschien nog wel waardevoller.
Er is zoveel meer in het leven
Wij hebben thuis opgroeiende kinderen. De oudste heeft een smartphone, maar er zijn duidelijke regels. We snappen best dat we in een tijd leven waarbij computers en smartphone onmisbaar zijn, al is het de mensheid natuurlijk wel opgedrongen, maar of het een verbetering is? Tijdens het eten gaat de smartphone van onze oudste uit. Bij ons zijn er wel rustmomenten. En er wordt niet de hele dag gezeten en getuurd naar dat scherm want er wordt ook buiten gespeeld. Er wordt nog maar amper buiten gepeeld door de kinderen, zelfs bij mooi weer blijven ze nog binnen, met alle gevolgen van dien. Kinderen moeten toch ook hun energie kwijt, beste mensen. Logisch dat kinderen steeds minder lenig en steeds zwaarder worden. Onze oudste mag een half uur per dag internetten, tenzij er iets belangrijks voor school moet worden gemaakt. Iedereen lijkt altijd maar de hele dag te computeren of bezig te zijn met hun mobieltje. Maar ik vraag me af of iemand dan na uren internetgebruik het gevoel kan hebben echt nuttig bezig te zijn geweest (behalve dan natuurlijk voor werk of school), want 99 van de 100 berichtjes zijn in mijn ogen volkomen nutteloos. De maat lijkt compleet zoek. Regels lijken er niet meer te zijn. We zijn te ver doorgeschoten, tenminste dat vind ik. Mensen hebben steeds minder vaak leuke hobby's. Verenigingen en clubs zitten te springen om leden en dat is niet verwonderlijk natuurlijk.
Slotconclusie
Wij willen bij ons thuis ook eens leuk ontspannen een gesprek kunnen voeren of tijd kunnen hebben met elkaar, zonder dat de computer of smartphone weer eens de boventoon voert, want deze spaarzame momenten zijn waardevol. Vorige week hebben we met onze kinderen de hele avond leuke bordspelletjes gedaan. We hebben gelachen en gepraat over alles en nog wat, zonder gestoord te hoeven worden. De tv stond niet aan. De computer en smartphone waren taboe. Heerlijk. Ik raad het iedereen aan. We hebben in tijden niet zo´n leuke en vooral gezellige avond gehad en onze kinderen waren het ermee eens. Dat gaan we zeker vaker doen. Ik raad het iedereen aan. Dan heb je tenminste weer echt persoonlijk contact met elkaar en daar gaat het toch om, beste mensen?