.png)
De wereld wordt steeds sneller en gehaaster en we willen allemaal steeds luxer leven. We kunnen niet meer genieten van de kleine dingen in het dagelijks leven. Helaas worden we wel steeds asocialer en hufteriger tegen elkaar, met alle gevolgen van dien.
Materialisme
De mensheid wordt steeds materialistischer mede dankzij de hulp van de media, want die speelt er handig op in. Met iedere trend moet worden meegelopen, en daar is helaas met name de jeugd de dupe van want de jongelui zijn zo gevoelig voor trends. We hebben tegenwoordig al zoveel luxe, en we willen steeds maar weer meer. De mobieltjes moeten zo nodig iedere maand worden vervangen voor weer een andere nieuwe die net weer iets meer kan qua functies. We worden er alleen maar steeds hebzuchtiger en materialistischer van. We kunnen steeds minder genieten van de kleine dingen in het leven. Als je ziek of gehandicapt bent, dan wil je waarschijnlijk al je geld en luxe wel inleveren om toch weer gezond te kunnen zijn. Trouwens, je kunt je geld sowieso niet meenemen in je graf. Geld maakt niet gelukkig al is het natuurlijk wel handig dat je er wat van hebt.
We worden steeds gehaaster, ook in het verkeer
De wereld wordt steeds sneller en gehaaster. We leven in een 24-uurs economie, en we hebben blijkbaar allemaal altijd maar haast. Je ziet het ook in het verkeer. Hier neemt ook de hufterigheid hand over hand toe. Blijkbaar moet je mee met al dat gehaast in het verkeer, want als je `gewoon` 30 of 50 kilometer per uur in de bebouwde kom of woonerf rijdt of je voegt net wat te langzaam in, dan zie je al snel de bekende handgebaren. De agressie in het verkeer neemt steeds extremere vormen aan.
Asociaal gedrag
Mensen staan weleens midden in een winkelpad ongegeneerd te telefoneren en zien totaal niet op of om als je er langs wil met je boodschappenkarretje. Iedereen kan meegenieten van het verhitte telefoongesprek wat wordt gevoerd. Je moet maar weer omlopen. Nu we het over winkels hebben moet ook even gezegd worden dat sommige mensen het nodig vinden om voor te dringen bij de kassa, laat staan dat ze eens iemand voorlaten die maar 1 of enkele producten heeft gekocht.
Asociale buren die lak hebben aan je en lekker voor overlast zorgen tot diep in de nacht met luidruchtige feestjes als jij de volgende ochtend weer aan het werk moet. Maar dan gaan ze wel klagen omdat je kinderen overdag te veel lawaai zouden maken, en omdat ze dan niet hun roes kunnen uitslapen.
Mensen willen geen stapje extra meer lopen en willen de auto voor de deur hebben staan. En anders claimen ze toch gewoon hun eigen plekje, ook al zijn het dan algemene parkeerplaatsen. Ze spelen gewoon voor eigen rechter.
Bepaalde `mensen` leven met een motto dat ze blijkbaar schijt aan een ander moeten hebben. Ik zet mijn auto hoe ik dat wil en niemand anders. Het geluid van de radio in de auto en de koptelefoons van de jongelui staat niet zelden op maximaal zodat zelfs een normaal gesprek niet eens meer tot de mogelijkheden behoort. Ik vraag me wel eens af of bepaalde mensen nog wel weten wat fatsoen is en wat normen en waarden zijn.
Hoe het ook kan
Houd in een winkel eens een deur open voor een ouder iemand, een gehandicapte of voor een dame met een kinderwagen en u zult zien dat dit zeer wordt gewaardeerd. Of stel uw zitplaats ter beschikking in de trein of bus aan een ouder iemand. Dit oogst gegarandeerd veel respect.
Men heeft geen tijd meer voor elkaar
Tijd voor een praatje is er nauwelijks of niet meer bij. Men heeft totaal geen tijd meer voor elkaar. Je kent soms je buurman of buurvrouw amper. Geen wonder dat er zo nu en dan wel eens berichten in de media verschijnen dat er iemand dood is gevonden in een huis en daar al enkele jaren lag. Sociale controle is er vrijwel niet meer. Even simpel iemand gedag zeggen kan al verkeerd worden opgevat. Beleefd zijn tegen elkaar lijkt wel wereldvreemd te zijn geworden. Bij het minste of geringste kan je een klap voor je hoofd krijgen. De term zinloos geweld passeert immers regelmatig de revue. Alsof er zinvol geweld zou zijn.