.png)
Al jaren loop ik dagelijks mijn postronde met veel plezier, of het nu mooi weer is of niet. Ik vind dat ik het goede voorbeeld hoor te geven op straat. Bovendien ben je het visitekaartje van je bedrijf, in mijn geval PostNL. Ik groet de mensen op straat en maak hier en daar een leuk praatje als de tijd het tenminste toelaat. Sommige mensen wachten gewoon speciaal op je en missen je meteen als je door calamiteiten later komt dan normaal. Vooral de wat oudere mensen houden er een vaste regelmaat op na.
Niet iedereen groet terug en dan maar niet, maar dan heb ik toch mijn best gedaan. Mensen mogen sowieso wel wat hartelijker tegen elkaar zijn op straat, tenminste dat is mijn persoonlijke mening. Vele mensen kennen hun buren nog maar amper. Er wordt veel te weinig met elkaar gepraat op straat. Mede door mijn postwijk ken ik vrijwel iedereen in de buurt en dat is wel zo leuk. Mensen die graag wat meer mensen willen leren kennen in hun eigen wijk en werk zoeken geef ik de tip om te solliciteren als postbezorger, want iedereen kijkt naar je uit.
Iedereen heeft zo nu en dan weleens een baaldag en ik natuurlijk ook. Ik vind alleen dat je dat niet aan de buitenwereld moet laten merken. Blijkbaar loop ik met een glimlach over straat waar ik me overigens helemaal niet bewust van ben. Veel mensen zeggen dat ik altijd zo vrolijk ben. Wat moet ik anders? Moet ik dan de hele dag met een chagrijnige kop mijn postronde lopen? Een positieve instelling lijkt me toch een stuk beter dan een negatieve uitstraling.
Ik bezorg nu al vele jaren de post en de (scan)pakjes en hoop dat nog heel lang te doen. Was iedereen maar wat vrolijker tegen elkaar, want in deze hectische maatschappij kent men vaak niet eens meer hun eigen buurman of buurvrouw. Wat is dat nu voor moeite om elkaar in ieder geval even te groeten. Blijkbaar is het schermpje van hun smartphone tegenwoordig voor velen belangrijk dan het hebben van echt persoonlijk contact. Jammer, want even met iemand een praatje maken kan zo leuk zijn!