.png)
Galapagos reuzenschildpadden (wetenschappelijke naam Chelinoidis Nigra) komen voor op de Galapagoseilanden, zo'n 1000 kilometer uit de westkust van Ecuador, en worden ook wel Galapagos schildpad genoemd. Galapagos betekent in het Spaans reuzenschildpad. Ze lopen hier rond op een rotsachtige lavabodem, waar cactussen, grassen en struiken groeien. Het is er vaak aangenaam weer, want deze eilanden liggen rond de evenaar. Ze lopen hier rond tussen het gras langs uitgesleten wegen, want dit zijn de routes waar ze al vele honderdduizenden jaren langs lopen. Ze zijn langzaam, dus hebben ze alle tijd om te eten. Ze kunnen maanden overleven zonder water te drinken.
Deze landschildpad is de grootste schildpaddensoort ter wereld, want de lengte van hun schuld kan wel 120 centimeter bedragen, maar de mannetjes zijn wel groter dan de vrouwtjes. Ze kunnen wel meer dan 200 jaar oud worden. Het record staat momenteel op 255 jaar. En ze worden wel 250 kilo zwaar. Galapagos reuzenschildpadden zijn echte landschildpadden en zijn bol van boven en plat van onderen. Bij dreigend gevaar kunnen ze hun kop en poten intrekken. Ze hebben een bultig pantser en in zijn natuurlijke omgeving kunnen er korstmossen groeien op zijn schild. Dan zijn ze niet grijs van kleur, maar geel, groen of oranje.
Als je zo'n prachtig dier ziet dan denk je meteen in de prehistorie te zijn aanbeland. Dat klopt ook, want zo'n 175 miljoen jaar geleden bevolkten ze ook al de aarde en in al die miljoenen jaren is zijn uiterlijk vrijwel niet veranderd. Het gaat echter niet goed met de schildpadden in de wereld. Van de 13 ondersoorten zijn er nu nog maar 11 over. Ze worden nog steeds hier en daar gegeten, net als de eieren, al komt er wel steeds meer verzet.
De vrouwtjes komen eens per jaar op hetzelfde strand om hier eieren te leggen. Dat is altijd hetzelfde strand en dat weten rovers ook. Eieren en jonge dieren hebben dan ook te lijden van katten, ratten, varkens en geiten. Ook belanden er nog steeds veel schildpadden onbedoeld in visnetten en verontreiniging en verkleining van hun leefgebieden speelt natuurlijk ook een belangrijke rol. Ze worden dan ook beschermd en dat verdienen ze ook want het zijn zeer fascinerende reptielen.
Deze goedaardige reuzen leven in kleine kuddes en leven vooral van grazen en zonnen in plassen en modderpoelen. Met zijn lange hals kan hij hoog in de struiken komen om te eten. Hun kaak is ijzersterk, want ze kunnen zelfs een taaie cactus aan en ze hebben blijkbaar geen last van de stekels. Het is dus een planteneter en kan grote hoeveelheden gras, struiken, planten, mossen en soms ook vruchten eten.
Als de paartijd is aangebroken dan worden de mannetjes heel territoriaal en gaan op zoek naar een vrouwtje om te paren. Als de mannetjes met elkaar vechten dan kan het er best wel ruig aan toe gaan. Ze stoten dan met hun pantser tegen elkaar aan. Als ze een vrouwtje hebben veroverd dan wordt het tijd om te paren. Deze reuzenschildpadden zijn pas volwassen als ze 40 jaar oud zijn en dan kunnen ze pas gaan paren. Mannetjes hebben een kuiltje in hun schild wat het makkelijker maakt om te paren. Zo kunnen ze makkelijker bovenop het vrouwtje klimmen.
Als het tijd is om eieren te leggen dan wordt er door het vrouwtje een nestkuil gegraven waar de eieren in worden gelegd. Nadat de eieren zijn ingegraven zal ze het nest weer verlaten. Een ingegraven nest bevat 2 tot 16 eieren. Na ongeveer 130 dagen zullen de eerste eieren uitkomen en dan wegen de jonge schildpadjes nog maar zo'n 80 gram.