.png)
De mens heeft vruchtbare grond nodig om hier op aarde te kunnen overleven. Zonder vruchtbare grond zal onze aarde in no time compleet onleefbaar zijn en zouden we op termijn letterlijk stikken in ons eigen afval.
Vroeger ging het er natuurlijk allemaal veel primitiever aan toe, maar tegenwoordig leven we allemaal een behoorlijk luxe leventje maar als het moest konden we toch nog behoorlijk leven zonder producten als kolen, aardolie, goud, zilver enzovoort. Maar het meest waardevolle op deze aardkloot is toch wel vruchtbare landbouwgrond waar voortdurend behoefte aan is. Vruchtbare landbouwgrond wordt toch helaas steeds schaarser en dit wordt veroorzaakt door de bevolkingstoename. Als er geen vruchtbare landbouwgronden waren, zouden we verhongeren en de dieren ook. Denk hierbij maar eens aan graan, aardappelen, groente en fruit, gras, bloemen, bomen en struiken.
Structuur van de aarde
Eigenlijk best wel raar, want die zwarte of bruine korrelige modder, aarde of ondergrond (hoe je het ook noemen wilt) ziet er op zichzelf helemaal niet uit als een schat der aarde. Dit kon je echter pas zien onder een microscoop. Het is geen vaste massa maar het is een soort van spons met hierin heel veel poriën. De grote poriën bevatten lucht en de kleine zijn gevuld met water. Het zit bovendien vol met miljoenen micro-organismen. In een hand aarde zitten meer kleine wezentjes dan dat er mensen zijn hier op aarde. De bodemvruchtbaarheid zal in stand blijven als al deze bacteriën, eencelligen, schimmels, wormen en allerlei insecten de kans krijgen om in zich in de grond te nestelen. Als al deze organismen er niet waren dan was onze wereld volkomen onleefbaar. Dan zou deze onbewoonbare planeet allang zijn gestikt in zijn eigen afval. Er valt ook van alles op de aarde, zoals afgevallen bladeren en takken, dieren lijken, vruchten, ontlasting van dieren en wat allemaal niet meer. Dit afval hoopt zich niet op, integendeel. De regenwormen, insecten, schimmels en bacteriën weten er wel raad mee en storten er zich meteen op. Zo verkleinen en ontbinden ze uiteindelijk dit afval tot steeds eenvoudigere stoffen. Zo ontstaat uiteindelijk humus, een organisch materiaal wat vol zit met leven en dus ook weer vruchtbare aarde is. En onmiddellijk komen de belangrijke voedingsstoffen voor de planten die eerst vast zaten in deze humus weer vrij zodat de grond vruchtbaar kan blijven. Deze voedingsstoffen worden weer de grond ingespoeld zodat ze als mest kunnen dienen voor de planten(wortels).
Ruim drie miljard jaar leven op onze planeet
Voor zover de mensheid het nu weet is alleen onze planeet aarde leefbaar voor mens en dier. De aarde heeft de beschikking over heel veel water, een luchtomhulsel en natuurlijk een behaaglijke temperatuur waarbij we kunnen overleven. De reden hiervoor is dat de aarde precies de juiste afstand tot de zon heeft. Het water verdampt niet en er alles wordt ook niet bedekt met enorme lagen ijs. Deze gunstige voorwaarden voor leven op onze planeet zijn al gedurende ruim drie miljard jaar aanwezig, want zo oud zijn de oudste fossiele resten van leven op onze planeet die zijn gevonden.
Hoe is het leven op onze planeet ontstaan?
Hoe is dit leven nu eigenlijk ontstaan? Men weet het nu nog steeds niet precies. Chemische experimenten hebben echter wel aangetoond dat drie miljard jaar geleden belangrijke bouwstoffen voor organismen konden worden gevormd in het warme zeewater of andere hete bronnen der aarde. Echter zou het toen nog honderden miljoenen jaren duren voordat de eerste organismen ontstonden. Honderden miljoenen jaren waren deze aardbewoners nog maar piepklein, zoals een bacterie of microscopisch kleine diertjes in een waterdruppel van een plas. Dit kogel- of staafvormige lichaam bestond slechts uit een cel. Pas rond 800 miljoen jaar geleden ontstonden er georganiseerde verbanden van meerdere cellen zoals bij planten en toen ontstonden ook de eerste dieren met organen. Het was in die tijd eten of gegeten worden. Sommige zwakkere organismen vormden toen in die tijd een pantser van kielzuur of kalk. De oudste resten van deze omhulsels dateren van ruim 600 miljoen jaar geleden. De huidige kreeften en insecten zijn hier afstammelingen van. De leden van andere soorten dieren vergrootten hun lichaam en konden zo ontkomen aan kleinere roofdieren. Hun lichaam moest wel mechanisch gestabiliseerd worden en zo werd er uiteindelijk een binnen skelet met een wervelkolom ontwikkeld. De vissen zijn een van de eerste gewervelden van het dierenrijk.
Vissen werden het land op gedreven
Wellicht was het een vlucht voor roofdieren maar bepaalde vissoorten werden het vaste land opgedreven, daar waar al planten en insecten leefden. In de honderden miljoenen jaren die erna volgden ontstonden in ieder geval een overvloed aan diersoorten die langzaamaan steeds meer vervreemden van het water. Denk hierbij aan kikkers, padden, slangen, schildpadden, krokodillen, dinosauriërs, vogels en zoogdieren. De mens hoort ook bij de categorie zoogdieren.
Tot slot
De mens is echter nu mede door de overbevolking hard bezig om de aarde te overbelasten en te vervuilen, en dit moet absoluut een halt worden toegeroepen en wel zo snel mogelijk om de aarde goed leefbaar te kunnen houden. We moeten de aarde koesteren voor ons nageslacht en al die generaties die nog moeten komen.