.png)
De drievingerige luiaard komt voor in Zuid-Amerika in het noordelijke Amazonewoud en is een hanger. De luiaard hangt meestal stil of beweegt zich heel langzaam voort en zijn verwanten van gordeldieren en miereneters. Alle drie behoren ze tot de orde van dieren die Xenarthra wordt genoemd. Dit middelgroot zoogdier heeft ook nog familie, namelijk de tweevingerige luiaard. Alle luiaards hebben drie tenen aan hun voet, maar het verschil tussen beide is dat een tweevingerige luiaard twee vingers aan de handen hebben en een drievingerige luiaard heeft drie tenen aan zijn handen. Deze haakvormige klauwen zijn ruim 10 centimeter lang. Luiaards zijn vooral overdag actief en zijn niet bepaald snel te noemen. Op de grond haalt de drievingerige luiaard 1,8 tot 2,4 meter per minuut en hangend in de bomen tot 4,6 meter per minuut. Ze leggen per dag maar zo'n 40 meter af, maar of dat lui is? Hij is gewoon op z'n zachtst gezegd niet bepaald snel.
Hij is weliswaar langzaam maar hij kan toch goed zwemmen, want hij kan brede snelstromende rivieren oversteken. Ondanks zijn traagheid heeft de luiaard toch een behoorlijke aaibaarheidsfactor. De luiaard wordt gezien als het langzaamste dier ter wereld en heeft daardoor helemaal geen scherpe zintuigen nodig. Je zal dan ook vrijwel nooit een luiaard zien rennen, wellicht alleen als de enige natuurlijke vijand in de buurt is, de harpij (een soort adelaar). De harpij wil zo nu en dan nog wel eens een luiaard te grazen nemen als hij in de volle vlucht een luiaard uit een boomkroon plukt.
Zijn traagheid komt doordat hij vooral bladeren eet die taai zijn om te verteren en daardoor maar weinig energie opleveren, maar een zeer trage snelheid tot gevolg hebbend. Verder eten ze ook wel twijgen, knoppen, insecten, kadavers en kleine hagedissen. Het verteringsproces verloopt daardoor ook erg traag en daardoor hoeft hij niet vaak te poepen en te plassen. Een luiaard poept gemiddeld eens per week. Dat is dan ook de enige keer dat de luiaard zich verplaatst naar de grond. Dat doet hij namelijk ook liever niet, want het is gevaarlijk voor een luiaard omdat ze dan een makkelijke prooi zijn. Alleen als vrouwtjes loops zijn zullen ze zich wat vaker wagen op de grond, maar daar is nog niet heel veel over bekend. Wat we wel weten is dat de moeder maar drie keer naar beneden klimt om haar gevallen jong weer op te halen. Als dit vaker gebeurt dan zal ze haar jong laten liggen, met fatale gevolgen voor het jong.
Luiaards laten zich op de grond niet compleet weerloos naar de slachtbank leiden, want ze bezitten een flink stel klauwen waarmee ze flink kunnen uithalen als ze worden belaagd door een vijand. Ze kunnen daarmee flinke wonden veroorzaken bij hun vijand. Ze kunnen moeilijk lopen op de grond met deze lange klauwen, dus mede daarom hangen ze ook liever in de bomen.
Luiaards hebben een extra nekwervel waardoor ze hun kop wel 270 graden kunnen draaien. Tweevingerige luiaards hebben niet een extra nekwervel en gaan liever 's nachts op pad. Luiaards hebben een lage lichaamstemperatuur en komen pas in beweging als ze zijn opgewarmd door de zon.
Omdat een luiaard bijna zijn hele leven ondersteboven doorbrengt groeit zijn pels ondersteboven naar beneden toe. Deze warme pels heeft zijn eigen ecosysteem en zit vol met bacteriën, algen, motten en kevers. Zelfs als de luiaard is overleden dan blijven ze vaak nog hangen in de bomen. Daar kom je dan pas achter als hij wel erg lang stil blijft hangen. Een andere oorzaak van hun dood is vaak dat ze hun eigen arm vastpakken tijdens het klauteren tussen de takken en dan naar beneden vallen.
De drievingerige luiaard kan zo'n 40 jaar oud worden en is met zijn lengte van 45 tot 50 centimeter tussen de 2 en 5 kilo zwaar. Eigenlijk doen ze dagelijks maar twee dingen, namelijk eten en slapen. Ze slapen dan ook 15 tot 20 uur per dag! Het zijn dan ook met recht echte luiaards!