.png)
De wereld is momenteel zo onrustig. Er zijn diverse conflictsituaties en dan met name in en rondom het Midden-Oosten. Het lijkt ieder moment tot een uitbarsting te komen. En hoe loopt het af met de vluchtelingenproblematiek? Het is maar niet te hopen dat de verkeerde mensen op de verkeerde plaats de verkeerde beslissing zullen nemen, want een druk op een knop is zo maar gemaakt. De maatschappij is hectischer dan ooit tevoren en de burger wordt er genadeloos in meegesleurd en is er niet zelden zelfs slachtoffer van.
We moeten voor de baas steeds meer arbeid leveren in steeds minder tijd en als het je niet bevalt is het voor jou 10 anderen. In deze crisistijd zijn heel veel mensen bang hun baan te verliezen, of nog erger, hebben hun baan al verloren. Zie dan maar weer eens een nieuwe baan te vinden. Het leven is veel duurder geworden door diverse bezuinigingsmaatregelen vanuit Den Haag en het zal er de komende jaren ook bepaald niet beter op worden. Rekeningen kunnen bijna niet meer worden betaald, of nog erger, men dreigt op straat komen te staan want de hypotheek kan eigenlijk niet meer worden betaald. Dan wordt het sneeuwbaleffect nog erger want dan moet de eigen woning met verlies worden verkocht en dan blijf je met een restschuld achter. En dan laten we het verhaal van de woekerpolissen voor het gemak nog maar even achterwege. De Euro heeft de economie ook bepaald niet het gewenste zetje gegeven waarop was gehoopt. Er was eens de ouderwetse gulden, zucht.
Computers, smartphones en internet hebben ervoor gezorgd dat grenzen en afstanden eigenlijk niet meer bestaan. De wereld is zo ongeveer sinds het jaar 2000 in rap tempo verhard. Tegelijkertijd zijn er meer mensen eenzaam dan ooit tevoren. Vreemd, maar het is wel de keiharde waarheid. Computers en internet maken het leven eigenlijk helemaal niet socialer maar eerder asociaal, want de mens hoeft eigenlijk de deur niet meer uit voor hun sociale contacten en dan wordt dan ook massaal gedaan, of nog beter gezegd, gelaten. De mens brengt steeds meer tijd alleen door in huis. Verenigingen en clubs zijn hier in steeds toenemende mate de dupe van. Men kent zijn/haar eigen buurman vaak al niet eens meer. De hufterigheid neemt steeds meer toe. De agressiviteit in het verkeer wordt steeds erger.
Waar is die gemoedelijkheid van vroeger gebleven? Waar is de tijd gebleven dat men nog tijd had voor elkaar en tijd had voor een praatje? Er wordt steeds minder gebeld en er worden steeds minder leuke kaartjes verstuurd. Men is liever actief op de "social" media, terwijl het de depressiviteit alleen maar bevorderd als men niet regelmatig genoeg met zijn "vrienden" online is. En er worden dagelijks miljoenen berichten verstuurd zoals tweets, e-mails en WhatsApp, maar of het allemaal even zinvol is en het leven nu echt verrijkt?
De kloof tussen arm en rijk wordt steeds groter. De hoge heren eisen hun bonussen wel weer op terwijl de gewone arbeider, Jan met de pet, ieder dubbeltje om moet keren om het hoofd boven water te houden.
Kinderen spelen bijna niet meer buiten, vaak zelfs niet meer bij mooi weer. Dat was vroeger wel anders. Kinderen zijn liever lui dan moe. Het gemiddelde kind wordt steeds dikker en steeds minder lenig net als hun ouders trouwens. We moeten oppassen dat de "veramerikanisering" van de maatschappij hier niet voet aan de grond krijgt. In Amerika is namelijk 1 op de 4 mensen te zwaar en dat zal nog erger worden. Ergens ook niet verwonderlijk, want er staat daar op vrijwel iedere hoek een Mc Donalds.
De zeeën zijn over enkele decennia zo goed als leeggevist als men op dit tempo door gaat. De oerwouden en bossen worden nog steeds op grote schaal gedecimeerd. Steeds meer dieren zijn bedreigd of zijn al uitgestorven. Opwarming van de aarde, broeikaseffect, aardbevingen, overstromingen en steeds extremer weer zal steeds vaker in de media te horen/zien zijn. De wereldbevolking blijft alleen maar toenemen. Voedseltekorten zullen ongetwijfeld op steeds grotere schaal ontstaan. Consumeren zal toch plaats moeten maken voor consuminderen.
Ook ik doe het vast allemaal niet even goed, maar ik koop niet iedere maand een nieuwe smartphone om er maar bij te kunnen horen. Bereikbaar zijn is voor mij het belangrijkste. We maken duidelijke afspraken met onze kinderen betreffende het gebruik van de smartphone en de computer. Men laat nu veelal hun kinderen veel te vrij. Hierbij denk ik ook aan zaken als drugsgebruik en het consumeren van alcohol. Comazuipen lijkt nu wel de norm. Laat uw kind kind zijn zolang het nog kan.
Geniet van uw kinderen en van uw persoonlijke contacten en schroom niet om uw smartphone eens uit te schakelen. We hoeven toch niet altijd bereikbaar te zijn? Er zijn genoeg mensen die de hele dag met niks anders bezig zijn dan de hele wereld kenbaar maken (social media) wat ze de hele dag aan het doen zijn. Ik moet er niet aan denken. Ieder zo zijn ding, maar je wordt tegenwoordig er raar op aangekeken dat je niet warm loopt voor de nieuwste trends. Opgroeiende kinderen zijn nou juist zo vreselijk vatbaar voor de nieuwste trends. Een kind die niet de beschikking heeft over de nieuwste smartphone hoort er vaak niet bij. Dat is toch te triest voor woorden.
We leven in een weggooimaatschappij en in een materialistische maatschappij. Een kind is niet meer tevreden met een klein cadeau. Kinderen sparen ook vrijwel niet meer. Waar is dat ouderwetse spaarvarken gebleven? Een getal is maar een getal op een bankrekening en is niet tastbaar. Er wordt veel te makkelijk veel te veel gepind en de jongelui zitten massaal in de schulden. We moeten weer leren te genieten van de kleine dingen in het leven zoals een mooie glimlach, een gul gebaar, het fluiten van een vogel, mooi weer of van een alledaags gesprek in uw eigen gezin, want dat wordt ook steeds minder door alle moderne elektronica.
Op heel veel gebieden is het 5 voor 12 als je het aan mij vraagt. Als wereldwijd nu niet direct alle koppen bij elkaar gestoken worden om oplossingen te bedenken voor deze wereldwijde problematiek dan zal de bom eens barsten. We schuiven de rekening toch niet door naar onze kinderen en kleinkinderen? Dan zijn zij de kind van de rekening.