.png)
De Noorse bultrug (wetenschappelijke naam Megaptera novaengliae) weegt 25 tot 30 ton en ze hebben een dik, krachtig lichaam en een ronde, vrij platte kop. Zelfs bij de geboorte wegen ze al tot 2000 kilo. Ze worden ook wel bultrugwalvis genoemd. Deze bultrug lijkt veel op de Hongaarse Hoornstaart, maar heeft opvallende gitzwarte knobbels op de rug en heeft geen stekels aan de staart. Dit prachtige zeezoogdier komt uit de onderorde van de baleinwalvissen. Ze kunnen tot wel 16 meter lang worden en de vrouwtjes zijn vaak iets langer. De bultrug dankt zijn naam aan de vlezige uitstulping die zijn kleine rugvin draagt.
Van de Noorse bultrug wordt gezegd dat ze de vrolijkste van alle walvissen zijn, omdat ze van die mooie spectaculaire buitelingen kunnen maken wanneer ze uit het water springen. Sinds 1966 is de jacht op bultruggen verboden en sindsdien gaat het gelukkig weer wat beter met deze prachtige imponerende zeezoogdieren. In 1966 waren er nog maar een paar duizend walvissen over. De commerciële walvisvangst had hen bijna definitief het zwijgen opgelegd. Gelukkig zwemmen er nu weer ongeveer 100.000 bultruggen rond in de wereldzeeën. 9 van de 14 types bultruggen, waaronder de Noorse bultrug, worden thans niet meer bedreigd, aldus het Amerikaanse National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA). De status is momenteel dan ook niet bedreigd. Desondanks worden nog steeds vele zeezoogdieren het slachtoffer van visnetten, de gevolgen van geluidsoverlast en de vele aanvaringen met schepen.
Ze zwemmen wereldwijd in alle zeeën en oceanen en ze eten krill en vis. Noorse bultruggen kennen een aantal zeer inventieve jachttechnieken waarmee hij vaak samenwerkt met soortgenoten. Bultruggen kunnen wel 50 jaar oud worden en hun gezang is zeer indrukwekkend te noemen. Zo'n "lied" kan wel een half uur aanhouden en dit geluid is vele kilometers verderop nog hoorbaar. Alleen de mannetjes laten dit soort gezang horen. Dit heeft er vermoedelijk mee te maken dat ze hiermee vrouwtjes willen lokken en om hun territorium af te bakenen. Tijdens zo'n lied kan er worden gegromd, gekreund, gefloten en gehuild.
Bultruggen kunnen wel reizen maken van meer dan 5000 kilometer, want de zomer brengen ze door in koude wateren rondom de polen en in de winter zwemmen ze naar de tropen om hier te paren en de jongen hier groot te brengen. Ze komen sinds 2003 steeds vaker voor in de zuidelijke Noordzee. Ze worden ook weleens waargenomen in de Noordzee, vlakbij de kust hier in Nederland.
Ze hebben opmerkelijk lange borstvinnen en verschillen onderling sterk. Walvisonderzoekers kunnen de walvissen van elkaar onderscheiden aan de hand van vlekken op de onderzijde van de staart. Bultruggen vermijden ook zeker niet menselijke aanwezigheid en omdat ze in voorspelbare periodes dicht langs de kust zwemmen zijn het de populairste dieren bij walvistoerisme. Dat is echter niet ongevaarlijk omdat ze met hun sprong weleens in uw boot zouden kunnen belanden. Met hun gewicht kunnen ze veel schade aanrichten en ze kunnen met hun borstvinnen makkelijk een duiker knock-out slaan. Maar gelukkig gebeuren er niet vaak ongelukken. Het zijn enorme gevaartes, maar ze kunnen toch relatief makkelijk manoeuvreren en ze hebben een soort van sonarsysteem waardoor ze mensen ogenschijnlijk perfect weten te vermijden. Het gevaarlijke van wilde dieren is echter alleen dat er altijd onverwachte situaties kunnen optreden.