.png)
Vroeg of laat komt er voor iedereen een moment om afscheid te moeten nemen van je huisdier, tenminste als je een huisdier hebt. Dat kan net zo ingrijpend zijn als het overlijden van een geliefd persoon in je eigen persoonlijke omgeving. Sommige mensen kunnen echter maar moeilijk begrijpen dat je net zo veel (misschien wel meer) kunt houden van een huisdier dan van een mens. Als deze mensen het niet snappen, dan maar niet. Neem een huisdier, en het verrijkt ieder mensenleven. Een huisdier houdt immers onvoorwaardelijk van zijn baasje, ongeacht hoe hij of zij eruit ziet en wat hij of zij doet of zegt. Een huisdier voelt voor menigeen dan ook aan als het hebben van een kind.
Gister is onze 15-jarige Jack Russel Sandy overleden en we hebben het er allemaal thuis erg moeilijk mee. Gisteren had onze dochter een vriendinnetje te spelen. Onze zoon speelde ook met een vriendje. Het was een komen en gaan van mensen bij ons thuis. Erg gezellig natuurlijk, maar soms vergeet iemand weleens de deur te sluiten, zo ook gister. Onze Sandy was oud, bijna blind en doof. Ze was vroeger gek van ballen en stokken en was onvermoeibaar tot enkele jaren geleden haar oren en ogen haar in de steek begonnen te laten. Haar lichaam wilde ook niet zo goed meer, maar haar leeftijd was er dan ook naar. Ze wilde ook niet meer op schoot en sliep 23 uur per dag. Ze wilde eigenlijk ook bijna nooit meer uitgelaten worden en deed haar plasje en poepje in onze achtertuin. Sandy hoorde echter steevast bij ons gezin. Sandy was er altijd al sliep ze steeds meer. Ze was altijd lief voor ons en voor de kinderen.
Sandy ging soms weleens zelf de hort op als de deur weleens openstond. Gisteren gebeurde dat ook. We gingen allemaal snel zoeken. Altijd vonden we hem snel terug maar gister niet. De kinderen voelden zich schuldig al is dat natuurlijk niet met opzet gedaan. We waren in paniek want het begon al donker te worden en Sandy kan de weg echt niet terugvinden in het donker omdat ze bijna blind is en niks hoort. Overal schuilt dan gevaar. We hebben overal in de buurt mensen opgetrommeld om te helpen met zoeken, maar helaas zonder resultaat. De dierenartsenpraktijk hier vlakbij hebben we ingelicht en ook hebben we de dierenambulance gebeld. Er waren geen meldingen binnengekomen.
Vannacht hebben we door de vretende onzekerheid niet veel geslapen en vanmorgen vroeg had ik een sterk voorgevoel om nog een keer bij de vijver te kijken achter ons huis, ondanks dat we allemaal daar gisteren ook al hadden gekeken, net als in de rest van onze wijk (en die telt zeker 10000 mensen). Vrijwel meteen zag ik vanaf een bepaalde afstand iets wits liggen met wat bruins en de tranen rolden al snel over mijn wangen. Ik wist meteen dat het onze Sandy was die verdronken was en snel lichtte ik het thuisfront in. Sandy kon natuurlijk niet meer uit het water komen omdat ze niks meer zag en kon dus niet meer het droge bereiken. Hoe triest. Heel snel heb ik samen met mijn vrouw het levenloze lichaam van onze Sandy uit het water gevist. We huilden tranen met tuiten. Een man uit de buurt die zijn hond uitliet en die ik ken vanuit mijn postwijk zag ons bezig en we stonden samen met hem te huilen. Snel hebben we Sandy in een grote zak naar huis vervoerd.
Ondanks onze emoties waren we zo blij dat we haar zelf hadden gevonden en niet onze eigen kinderen of andere kinderen. Gelukkig was er een eind gekomen aan die onzekerheid. Voor Sandy was het misschien wel het beste want ze had niet veel meer om voor te leven, maar de manier waarop is toch onwaardig. We hebben samen met onze kinderen waardig afscheid genomen van onze Sandy. Ondanks dat het niet mag hebben we een groot diep gat gegraven in onze tuin en vervolgens hebben we haar begraven.
We hebben een stekje van een plant die we net wilden verstekken boven haar in de grond neergezet. Onze buurvrouw kwam vandaag met een mooie vlinder op een stok aanzetten en zette het in de grond met het idee dat dit de kinderen wel zou aanspreken als een soort aandenken. De kinderen vonden het een prachtig idee dus deze vlinder op een stokje zal nog heel lang blijven staan in onze tuin.
Sandy leeft voor altijd voort in onze harten. Sandy, we zullen je missen en je was onze liefste hond ooit!