.png)
Aalscholvers zijn viseters en kunnen dus erg goed duiken en ze worden ook wel koolgans, schollevaar, scholver of scholverd genoemd. Ze kunnen wel meer dan een minuut onder water blijven en ze kunnen uitstekend tussen de vissen zwemmen dankzij de zwemvliezen tussen hun voortenen. Op het eiland Texel worden ze kontekloppers genoemd. Deze naam danken ze aan het feit dat hij tijdens het opstijgen zijn poten een aantal keren naar achter drukt tegen zijn achterwerk die bij het snelheid maken nog een aantal keren het water raakt. Hij duikt 1 tot 3 meter diep om behalve op vis ook naar schaaldieren en amfibieën te zoeken. Ze eten ongeveer 300 tot 400 gram (voornamelijk) vis per dag, maar als er jongen moeten worden gevoed dan is dat meer, tot wel 1000 gram. Ze eten vooral paling, baars, voorn en snoekbaars.
Het zijn grote zwarte opvallende vogels en wie kent niet dat beeld van een aalscholver die met gespreide vleugels in een zon staat om ze te laten drogen. Dat moeten ze regelmatig doen omdat hun vleugels nu eenmaal veel water opnemen, omdat de verenpracht in tegenstelling tot andere vogels niet vettig is. De verenpracht van een aalscholver is waterdoorlatend omdat ze anders namelijk niet kunnen duiken. Deze mooie vogel komt voor op alle continenten hier op aarde en je ziet ze ook steeds vaker in kustgebieden in de directe nabijheid van de mens. Je kunt ze dan ook tegenkomen in kustgebieden van zeeën en in de buurt van meren. De beste periode om ze van dichtbij te kunnen bekijken is in het voorjaar, want dan broedden ze bij elkaar in grote kolonies. Normaal zijn ze zwijgzaam. Je zult ze vaak alleen horen tijdens de broedperiode als ze een kruinend binnensmonds geluid maken.
Aalscholvers zijn ongeveer 1 meter groot en met uitgestrekte vleugels heeft hij wel een spanwijdte van zo'n 1,50 meter. Als ze niet jagen op prooien kun je ze zien rusten in grote dichte groepen op zandbanken, palen, rotsen of in bomen. Ze hebben een lange rekbare hals en op hun bovensnavel zit een haakje. Vrijwel iedereen denkt dat aalscholvers zwart zijn van kleur, maar als je dichterbij komt zal je zien dat het verenpak grotendeels bronsgroen of bruin is van kleur. Elk veertje van de boven vleugels heeft een klein zwart randje.
Ooit was de aalscholver vrijwel uitgeroeid, ook hier in Nederland, omdat ze werden gezien als concurrenten van de vissers, en werden ze massaal afgeschoten of vergiftigd. En vanaf 1985 stond de aalscholver dan ook op de lijst van beschermde vogels. Vooral de kolonies rondom het IJsselmeer groeiden in die tijd sterk en daarom werd deze vogel in 1994 weer van de Rode Lijst afgehaald. Momenteel broedden er jaarlijks gemiddeld zo'n 23.000 broedparen in ons land, ook op verschillende Waddeneilanden. Ondanks dat het aantal aalscholvers momenteel stabiel is wordt deze prachtige vogel nog wel beschermd via de vogelrichtlijn van de EU en andere internationale verdragen. Maar nog steeds is deze "waterraaf" niet populair onder de vissers, omdat hij de palingstand zou bedreigen, meer hier is nooit wetenschappelijk bewijs voor gevonden. Trouwens, de aalscholver verdient ook een plekje op deze aardbol.
Het legsel van een aalscholver bevat 3 of 4 blauwe eieren met een krijtlaagje en wegen ongeveer 50 gram. Gemiddeld worden er drie jongen grootgebracht en na zo'n twee maanden vliegen ze uit. Na twee jaar is een aalscholver volwassenen en gaan ze op zoek naar een partner.
Alleen tijdens hele koude winters vliegen ze naar het zuiden, naar landen als Spanje, Frankrijk en zelfs tot aan de Middellandse zee naar Tunesië. In normale winters blijven ze hier, al komen er wel aalscholvers van Denemarken en Scandinavië deze kant op omdat het daar kouder is dan bij ons.